เรารู้สึกแย่มากๆกับอะไรบางอย่างจนสิวประทุ หมดเรี่ยวแรง นอนสลบแห้งเหี่ยวบนเบาะยูโด ที่สถาบันศิลปะอาร์ต โฟว์ ฮาร์ท เงยหน้าเห็นภาพปรมาจารย์ยูโด ท่าน จิโกโร่ ยิ้มน้อยๆ คำสอนของท่านก็แว่วเข้ามาในความคิดคำนึง "ยูโด คือความโอนอ่อน ความว่าง จงปะทะแรง โดยไม่ใช้แรง"
ถอนใจเฮือกใหญ่ "ศิษย์เลวทำไม่ได้" เราคิด แล้วก็หลบตาลงมองพื้นเบาะ เห็นเส้นผมสั้นๆกระจัดกระจายเต็มไปหมด ซึ่งเป็นของเด็กๆที่มาเล่นยูโดเมื่อหลายวันก่อน แทบไม่ต้องคิด กายก็สปริงตัวขึ้นอย่างรวดเร็วราวกับผีปรมาจารย์เข้าสิง เดินปรี่ไปคว้าไม้กวาดและที่โกยผง แล้วก็กวาดๆๆๆๆๆ
เสียงปรมาจารย์ยูโดแว้บเข้าอีก "ประสิทธิภาพสูงสุด จากแรงน้อยที่สุด เพื่อประโยชน์สุขร่วมกัน" Minimum effort, Maximise beneifts for mutual welfare" และแล้วเราก็กวาดเบาะอย่างชาญฉลาด ไม่มีผงตกร่องระหว่างเบาะ กวาดเก็บผงได้เรียบ ในเวลาอันสั้น วางไม้กวาดด้วยรอยยิ้ม ห้องสะอาด
นิทานสั้นๆเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า เวลาทุกข์ เครียด ไม่ควรจ่อมจมอยู่กับความคิด ความรู้สึกอะไรทั้งสิ้น ควรให้กายนำทางบ้าง ให้กายช่วยรักษาและคืนสมดุลให้ใจ ทำงานใช้แรงกายเข้าไว้ ได้เหงื่อ ได้เหนื่อย แล้วปัญญาจะผุดพรายขึ้นมาเอง
เวลารู้สึกแย่ สิ่งที่น่าลองทำคือ ทำสวน มือคลุกดิน ขุดแปลงผักไว้กินก็ได้ กวาดบ้าน ล้างห้องน้ำก็ดี รักษาใจและยังช่วยรักษาสิ่งแวดล้อมของบ้านและโลกด้วย
จาก ก้านกล้วย
วันอังคาร, สิงหาคม 01, 2549
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
1 ความคิดเห็น:
อารมณ์ไหนหนอพี่อุ๊ สงสัยจะมันส์มาก
เอาไปใช้บ้างค่ะ เครียด ซักผ้า ตากผ้า อิอิ
แสดงความคิดเห็น