ถึงขทิรวรรณแล้ว นั่งและนอนมา 3 ชั่วโมง เหนื่อยจัง ขอพักร้อน นั่งกินก่อนทำงาน
พ่อเอก แม่เก๋ กินอาหารไม่ลืมที่จะเผื่อลูก แต่ไม่รู้ว่า สิ่งที่พ่อกินเกี่ยวอะไรกับลูกในท้องแม่ด้วยนะเนี่ย
พี่หน่อย หมวกส้ม กำลังขนถ่าย (ดูท่านั่ง แล้วจะรู้ว่า หนักหรือเบา) กล้าไม้สีเสียดลงมา อุ๊ได้สัมผัสรู้จักกับต้นสีเสียดครั้งแรก
ปิ่น จ๋า และเพื่อน ๆ พากันเรียงแถว ลำเลียงกล้าไม้จากรถกระบะ ลงมาวาง พร้อมปลูก เย้
นุ่นภาคสนาม กับกล้าต้นสีเสียด เธอเดินลำเลียงกล้าไปให้เพื่อน ๆ ปลูกกัน
เอก กำลังขุดดิน ลงกล้าไม้อย่างขมีขมัน ไม่กลัวความร้อน โดยมีเก๋ ภรรยาแสนน่ารักและลูกน้อยในท้องคุ้มหัวและเป็นกำลังใจให้
3 ออ ท้าแดด อุ๋ย ออม (น้องอุ๊) และ อลีน กำลังปลูกต้นไม้กันอย่างเบิกบาน
มุมพระสถูปมนต์ ถ่ายเรือนรับรองหลังคาแดง ที่เอกกับเก๋ และพี่หน่อยก้างขวางคอ เข้าพำนัก
ในตอนสาย หลังจากทำสมาธิ สวดมนต์แล้ว เราได้รับแจกธงมนต์คนละผืนให้ร่วมกันผูกรอบสถูปมนต์ ธงมนต์นี้ให้ความร่วมเย็นกับเรามาตลอดช่วงเวลาพำนัก
อากาศข้างนอกอาจจะร้อน แต่หลายคนแปลกใจว่าเมื่ออยู่ในร่มของธงมนต์ กลับได้รับความเย็นสบายอย่างประหลาด สายลมที่พัดทำให้ธงโบกสะบัด เกิดท่วงทำนองอันไพเราะ พาจิตให้เป็นสมาธิได้ง่าย เงาของธงที่ปลิวไหวทอดลงบนพื้นเสื่อที่นั่ง เกิดเป็นริ้วภาพ พาให้เห็นใจที่ขยับตามแรงลม
ก้าวย่างของมิตรภาพ
ขอให้มิตรภาพยั่งยืน ดั่งไม้ยืนต้น
ขอให้มิตรภาพให้ร่มเงา แก่ใจเพื่อน
ขอให้มิตรภาพงอกงาม ดั่งขทิร ที่จะเติบโต
(ใครแต่งกลอนได้ดีกว่านี้ เชิญจ๊ะ)
ดูภาพและอ่านเพิ่มเติมได้ที่ลิงค์ http://krisadawan.wordpress.com
อุ๊
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น